Belangstelling voor de muziek behoort tot de cultuur van onze tijd. Het gemak waarmee men thuis klassieke werken kan beluisteren via radio, grammofoonplaten, cassettebanden en televisie heeft het genoegen van het bijwonen van concerten niet verminderd, maar zelfs verhoogd. Dit verschijnsel is positief te waarderen, omdat muziek en zang bijdragen tot verheffing van de geest.

Sinds enige tijd heeft de toename van het aantal concerten in verschillende landen ertoe geleid dat men voor deze uitvoeringen veelvuldig gebruik heeft gemaakt van kerkgebouwen. De hiervoor aangevoerde redenen zijn van verschillende aard: de noodzaak van een goede ruimte, want het is niet gemakkelijk een geschikte plaats te vinden; de kwestie van de akoestiek, omdat kerkgebouwen in dit opzicht meestal een goede garantie bieden; redenen van esthetische aard, ingegeven door het verlangen dat het concert wordt uitgevoerd in een kader van schoonheid; dat men het gepast vindt de composities uit te voeren in de sfeer waarin zij tot stand gekomen zijn; maar ook eenvoudigweg praktische redenen, vooral waar het orgelconcerten betreft: over het algemeen zijn kerken de plaatsen waar orgels zijn.

Tegelijk met dit culturele verschijnsel constateert men een nieuwe situatie binnen de Kerk.

Vaak kunnen de zangkoren het repertoire van polyfone gewijde muziek, waaraan zij gewoon waren, niet in het kader van de liturgische viering uitvoeren.

Daarom is men ertoe gekomen deze gewijde muziek binnen het kerkgebouw uit te voeren in de vorm van een concert. Hetzelfde is gebeurd met de gregoriaanse zang die op het programma van concerten in en buiten het kerkgebouw is komen te staan. Een ander belangrijk feit bestaat hierin dat men is overgegaan tot ‘geestelijke concerten’ aldus genoemd omdat de ten uitvoer gebrachte muziek beschouwd kan worden als religieuze muziek vanwege het behandelde thema, de zangteksten en de sfeer waarin deze uitvoeringen plaatshebben.

In bepaalde gevallen kunnen in deze concerten (Schrift-)lezingen, gebeden en momenten van stilte zijn opgenomen. Vanwege deze vorm kunnen deze concerten worden gelijkgesteld met ‘oefeningen van godsvrucht’.

Deze toename van kerkconcerten heeft bij pastoors en rectoren vragen opgeroepen waarop een antwoord dient gegeven te worden.

Indien een algemeen openstellen van kerkgebouwen voor allerlei concerten reacties en protesten oproept bij talrijke gelovigen, dreigt een weigering zonder opgave van redenen eveneens niet begrepen of moeilijk aanvaard te worden door degenen die het concert hebben georganiseerd of die het zullen uitvoeren, instrumentalisten en zangers.

Vóór alles is het van belang te verwijzen naar de eigen betekenis en bestemming van het kerkgebouw. Daarom acht de Congregatie voor de Eredienst het ogenblik gunstig om aan de bisschoppenconferenties en ook - overeenkomstig hun bevoegdheid - aan de nationale commissies voor liturgie en kerkmuziek enkele punten voor te leggen ter overweging en ter verklaring van de kerkrechtelijke bepalingen inzake het gebruik van de verschillende soorten muziek in het kerkgebouw: muziek en zang voor de liturgie, religieus geïnspireerde muziek en niet-religieuze muziek.

Het is noodzakelijk om in de huidige context de reeds gepubliceerde documenten te herlezen, in het bijzonder de Constitutie over de liturgie 2e Vaticaans Concilie - Constitutie
Sacrosanctum Concilium
Over de heilige liturgie
(4 december 1963); de Instructie Congregatie voor de Riten
Musicam Sacram
Over de muziek in de Heilige Liturgie
(5 maart 1967) van 5 maart 1967, de Instructie Congregatie voor de Goddelijke Eredienst
Liturgicae instaurationes
Derde instructie voor de juiste toepassing van de Constitutie over de Liturgie
(15 september 1970) van 5 september 1970, evenals de canons Wetboek
Codex Iuris Canonici
Codex van het Canonieke recht
(25 januari 1983), Wetboek
Codex Iuris Canonici
Codex van het Canonieke recht
(25 januari 1983) en Wetboek
Codex Iuris Canonici
Codex van het Canonieke recht
(25 januari 1983) van het Wetboek
Codex Iuris Canonici
Codex van het Canonieke recht
(25 januari 1983).

In dit schrijven is er vooral sprake van muzikale uitvoeringen buiten de liturgische vieringen.

De Congregatie voor de Eredienst wil op deze wijze iedere bisschop helpen bij het nemen van verantwoorde pastorale beslissingen met inachtneming van de plaatselijke sociaal-culturele situatie.