Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Alles wat volgens de regels van de liturgische boeken hetzij door de priester en zijn assistenten, hetzij door de schola en het volk gezongen moet worden, behoort integraal tot de heilige liturgie zelf. Vandaar:

1. Het is streng verboden, de volgorde van de te zingen tekst op welke wijze dan ook te wijzigen, woorden te veranderen of weg te laten, of ongepast te herhalen. Ook bij de composities volgens de gewijde polyfonie en de gewijde moderne muziek moeten de afzonderlijke woorden van de tekst duidelijk en helder verstaan kunnen worden.
2. Om dezelfde reden is het bij iedere liturgische handeling streng verboden, welke liturgische tekst dan ook die gezongen moet worden, ofwel geheel ofwel gedeeltelijk weg te laten, behalve wanneer door de rubrieken anders is beschikt.
3. Wanneer echter om een genoegzame reden, b.v. wegens een te klein aantal zangers, of om hun niet volledig geschoold zijn in de zangkunst, of ook soms vanwege de lengte van een rite of melodie, een of andere liturgische tekst, die aan de schola toekomt, niet kan worden gezongen zoals in de notaties van de liturgische boeken staat aangegeven, dan is alleen dit geoorloofd, dat deze teksten in hun geheel ofwel recto tono, ofwel op de wijze van psalmen worden gezongen, eventueel met orgel begeleiding.

De gewijde muziek is ten nauwste met de liturgie verbonden, de gewijde zang echter behoort integraal tot de liturgie zelf (n. 21); de religieuze volkszang tenslotte wordt in zeer ruime mate bij oefeningen van godsvrucht aangewend, soms ook bij liturgische handelingen (n. 19). Hieruit kan men gemakkelijk bewijzen, dat vorming in de gewijde muziek en vorming in de heilige liturgie niet gescheiden kunnen worden, beide tot het christelijk leven behoren, zij het in verschillende mate, volgens de verschillende staten en wijdingen van geestelijken en gelovigen.

Allen moeten derhalve minstens een zekere vorming in de gewijde muziek en in de heilige liturgie, aan hun eigen staat aangepast, zien te verkrijgen.