Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Door te zondigen beliegt de mens zichzelf en keert zich af van zijn waarheid. Wanneer hij de totale zelfstandigheid en onafhankelijkheid zoekt, ontkent hij God en zichzelf. De vervreemding van de waarheid, dat hij een door God bemind schepsel is, is de wortel van alle andere vormen van vervreemding.

Door God als zijn oorsprong en doel te ontkennen of trachten te ontkennen tast de mens grondig zijn positie en innerlijk evenwicht aan, die van de samenleving en ook die van de zichtbare schepping.

Juist in deze samenhang met de zonde beziet de Schrift het geheel van rampen, die de mens in zijn persoonlijk en sociaal leven benauwen.

Zij toont aan, dat de hele loop van de geschiedenis op mysterievolle wijze verband houdt met het handelen van de mens, die vanaf het begin misbruik heeft gemaakt van zijn vrijheid door tegen God op te staan en te trachten zijn doeleinden buiten Hem om te bereiken.26 In de moeizame aard van de arbeid en het moederschap, in het heersen van de man over de vrouwen in de dood wijst Genesis op de gevolgen van deze erfzonde. Zo hebben de mensen, beroofd van de goddelijke genade, een gemeenschappelijke sterfelijke natuur geërfd, welke niet in staat is zich tot het goede te bepalen en geneigd is tot hebzucht.

Nadat hij zijn eigen middelpunt is geworden, tracht de zondige mens zichzelf te doen gelden en zijn verlangen naar het oneindige te bevredigen door de dingen te gebruiken: rijkdommen, macht en genoegens, zonder zich bezorgd te maken over andere mensen, die hij onrechtvaardig uitplundert en als voorwerpen of middelen behandelt. Zo draagt hij zijnerzijds bij aan het scheppen van structuren van uitbuiting en slavernij, die hij anderzijds beweert te veroordelen.