Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

In het voetspoor van Paus Johannes XXIII, die in het vrouwelijk bewustzijn van haar eigen waardigheid en in haar intrede in het openbare leven een teken voor onze tijd zag Vgl. H. Paus Johannes XXIII, Encycliek, Vrede op aarde, Pacem in Terris (11 apr 1963), 19, beveelt de Synode het volgende aan:

1. De Kerk moet alle gaven van vrouwen en mannen ten behoeve van haar leven en zending erkennen, en die gaven in praktijk brengen.
2. De Kerk moet, als uitdrukking van haar zending, krachtig ingaan tegen alle vormen van discriminatie en misbruik van vrouwen.
3. De Synode wil voor iedere christen de urgente noodzaak bevestigen, dat hij de boodschap van hoop, die vervat ligt in de relatie van de man tot de vrouw, moet beleven en verkondigen. Het huwelijkssacrament, dat deze relatie heiligt in de vorm van hun echtelijke relatie en dat deze relatie uitlegt als een teken van de relatie van Christus tot Zijn Kerk, houdt een hoogst belangrijke leer voor het leven van de Kerk in, die namelijk door middel van de Kerk door moet dringen tot de hedendaagse wereld; al die relaties moeten met die geest worden doordrenkt. De Kerk moet vollediger van deze rijkdom gebruik maken.
   

Deze Synode spreekt hardop uit dat de Kerk de erkenning en benutting van al deze gaven, ervaringen en bekwaamheden van mannen en vrouwen vereist, wil haar zending doeltreffend worden. Vgl. Congregatie voor de Geloofsleer, Over de christelijke vrijheid en bevrijding, Libertatis conscientia (22 mrt 1986), 72

Hieruit vloeien deze wensen voort:

1. De anthropologische en theologische grondslagen voor de oplossing van de problemen met betrekking tot de ware betekenis en de waardigheid van beide seksen behoeven diepgaandere studies.
2. De huwelijkstheologie moet meer worden ontplooid en het huwelijksleven moet beter begrepen worden in het licht van de intieme liefdesband tussen Christus en de Kerk. Het huwelijk is toch de grondslag voor het gezin, waarvan het toekomstig lot van de Kerk en van de volkeren afhankelijk is.
3. In het spraakgebruik moeten alle woorden, waarmee vrouwen ten onrechte worden gediscrimineerd, worden vermeden.
4. De waardigheid van de vrouw, die in de publieke achting ernstig beschadigd is, moet in ere worden hersteld door een effectief onderhouden van de rechten van de menselijke persoon en door de in praktijk gebrachte leer van de Kerk.
5. In het kerkelijke leven moeten vrouwen zonder onderscheid ook delen bij het inwinnen van advies en bij het vinden van juiste beslissingen.
6. Vrouwen, die al zo'n belangrijk aandeel hebben in de geloofsoverdracht en in allerlei soort dienstverlening in het leven van de Kerk, moeten betrokken worden bij de voorbereiding van pastorale documenten en missionaire initiatieven en zij moeten erkend worden als medewerksters aan de zending van de Kerk in gezin, beroep en burgerlijke samenleving.
7. Respectievelijk moeten de waardering van de maagdelijkheid en de eerbied voor het moederschap in ere worden hersteld. In dankbaarheid erkent de Synode de inspanning van vrouwen bij het ondersteunen van roepingen tot het priesterschap en religieuze leven. Zij is de actieve of contemplatieve vrouwelijke religieuzen dankbaar en biedt haar bijzondere steun aan; en zij bevestigt dat, wat zij aan de Kerk zelf bijdragen, van onschatbare waarde is.
8. Maria, Moeder van Jezus en Moeder van de Kerk, is het levend voorbeeld voor alle christengelovigen, vooral echter voor vrouwen.