Kunnen algemeen belang en openbare instanties de psycholoog machtigen tot het gebruik van om het even welke methode?

Dat de overheid van de verworvenheden en de beproefde methoden der psychologie, om gegronde redenen, in het belang der particulieren gebruik mag maken, zal niemand betwisten. Maar hier stelt zich de vraag van de keuze van bepaalde technieken en methoden. Het is een kenmerkende trek van totalitaire staten, dat zij niet letten op de middelen, maar zonder onderscheid alles gebruiken wat dienstig is voor het nagestreefde doel, zonder rekening te houden met de eisen van de zedenwet. In Onze toespraak van 3 oktober 1953 tot het Paus Pius XII - Toespraak
Nous Croyons
Tot het VIde Internationale Congres voor Strafrecht
(3 oktober 1953) hebben Wij reeds gewezen op de dwalingen, waarvan de 20e eeuw nog altijd treurige voorbeelden geeft: foltering en geweldmiddelen worden in de rechtspleging toegestaan.

Het feit dat immorele methoden door de overheid worden opgelegd, maakt ze volstrekt niet geoorloofd. Wanneer de openbare instanties dan ook bureaus voor proefneming of consultatie in het leven roepen, gelden de beginselen, welke Wij hebben uiteengezet, voor alle maatregelen op het gebied van de psychologie die zij moeten nemen.

Voor het vrije onderzoek en voor de initiatieven welke van die bureaus uitgaan, moet men de beginselen toepassen die gelden voor het wijde onderzoek en de initiatieven van particulieren en, in het algemeen, voor het gebruik van de theoretische en toegepaste psychologie.

Wat de bevoegdheid van de overheid betreft om psychologisch onderzoek te gelasten, dient men de algemene beginselen toe te passen, die betrekking hebben op de grenzen van de bevoegdheid der overheid.

In Onze toespraken van 13 september 1952, Paus Pius XII - Toespraak
Ce premier congres - Over onderzoek en nieuwe mogelijkheden in de geneeskunde
Tot de deelnemers aan het eerste internationale congres voor histopathologie van het zenuwstelsel
(13 september 1952), en van 30 september 1954 Paus Pius XII - Toespraak
Nous sommes - Over de grondslagen van de medische moraal
Tot de deelnemers aan het achtste congres van de Wereldvereniging van Medici Sodalitas medicorum universalis
(30 september 1954), hebben Wij de beginselen uiteengezet, die de betrekkingen regelen van de medicus met de personen welke hij behandelt en met de overheid, in het bijzonder de mogelijkheid voor de overheid om bepaalde medici en psychologen rechten toe te kennen van verder strekkende aard dan die welke een medicus gewoonlijk ten opzichte van zijn patiënt bezit.

De bepalingen van de overheid, die voorschrijven kinderen en jeugdigen aan bepaalde soorten van onderzoek te onderwerpen - verondersteld dat het object van dit onderzoek geoorloofd is - moeten, willen zij in overeenstemming zijn met de moraal, rekening houden met de opvoeders, die een rechtstreekser gezag hebben uit te oefenen dan de Staat: Wij bedoelen het gezin en de Kerk. Geen van beiden zullen zich overigens verzetten tegen maatregelen in het belang van de kinderen; maar zij zullen niet toestaan dat de staat op dit terrein handelt zonder rekening te houden met hun eigen recht, zoals Onze Voorganger Pius XI verklaarde in de encycliek "Paus Pius XI - Encycliek
Divini illius Magistri
Over de christelijke opvoeding
(31 december 1929)" van 31 december 1929 en zoals Wij zelf bij verschillende gelegenheden hebben onderstreept.