Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Kinderen zijn een kostbare gift voor het gezin en voor de mensheid in alle opzichten van zijn menselijk en christelijk bestaan, en zij zijn de hoop voor de toekomst van de samenleving en de Kerk. Met dit in gedachten presenteren wij de volgende aanbevelingen:

1. Wij doen allereerst nadrukkelijk een beroep op overheidsautoriteiten, zowel nationaal als internationaal om kinderen niet te zien als iets abstracts, geïsoleerd, raam- en deurloze "eenheden" waarvan de rechten niet in relatie staan tot hun werkelijke situatie van afhankelijkheid en die bescherming nodig hebben. Juist in gezinnen worden de rechten van kinderen het beste gerespecteerd, overeenkomstig de solidariteits- en subsidiariteitsprincipes. De effectiefste manier om kinderen en hun rechten te beschermen is door op de allereerste plaats het gezin gebaseerd op het huwelijk te beschermen. Soms wordt het gezin benadeeld door werkelijk onjuiste wetten en wordt het slachtoffer van onrechtvaardige belasting of huisvestingspolitiek dat ver afstaat van de sociale werkelijkheid.
2. Wij bevelen aan dat er meer verzoeken worden ingediend aan de overheidsinstituten om elke ambiguïteit te vermijden in de definitie van het kind en het gezin. In het bijzonder met het oog op de juridische definitie van een kind, de rechten van het ongeboren kind moeten worden erkend. De Verenigde Naties
   Conventie over de Rechten van het Kind
   Kinderrechtenverdrag (20 november 1989) roept ook op tot zo'n erkenning als zij verklaart dat vanwege hun kwetsbaarheid kinderen een speciale bescherming behoeven zowel voor als na hun geboorte. Daarom moet vanaf het moment van de conceptie een menselijk wezen deze bescherming genieten. Een complexe norm om de diverse rechten van het kind te beschermen is dan ook noodzakelijk, vanwege het ontbreken van een echte gezinspolitiek die volledig wordt gegarandeerd door de wet. Bovendien moeten inspanningen worden geïntensiveerd om de sociale rol van het gezin gebaseerd op het huwelijk te erkennen dat onvervangbaar is voor het algemeen welzijn.
3. Wij zijn bezorgd over het dramatische gebrek of waardering voor het moederschap in onze samenlevingen. Het lijkt erop dat de waarde en waardigheid van vrouwen is gebaseerd op hun betaalde beroep en dat zij anderszins geen grote sociale waarde genieten. De rol van moeders als zodanig moet worden erkend vanwege de werkelijke en effectieve dienst die zij de samenleving bieden. Moederschap is niet alleen maar een baantje in vergelijking tot menig ander prijzenswaardig beroep; het is veel meer: het is een levenswijze in dienst van een geroepen, uiterst belangrijke taak voor individuele personen, voor het gezin en voor de gehele samenleving. Erkenning van de rol van de vrouw in de samenleving zou niet beschouwd moeten worden als een overwinning als het gaat over de beschadiging van hun missie als moeder Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, Op de negentigste verjaardag van de encycliek Rerum Novarum, Laborem Exercens (14 sept 1981), 19 Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Apostolische Brief, Over de waardigheid en de roeping van de vrouw, Mulieris Dignitatem (15 aug 1988), 18
4. Het is nodig meer bewust te zijn van het belang van de rol van de vader betreffende de opvoedkundige taak in het gezin. Dit versterkt en integreert de rol van de moeder in volledige samenwerking voor de ontwikkeling van de kinderen. Deze rol moet beslist worden gesteund door opvoedkundige structuren, maar het kan nooit doelmatig worden vervangen. De rol van de vader staat centraal in het gezinsleven. Door de speciale taak van de vader te verkleinen, wordt de identiteit van de kinderen vernietigd als toekomstige echtgenoten en ouders. Het verlies van de functie van de vader voedt de angst om leven door te geven.
5. Wat de bescherming door de Staat betreft, valt het werkelijke belang van de Staat samen met die van het gezin en van de kinderen. Inderdaad is het in de eerste plaats in het gezin waar het "human capital" op alle niveaus wordt gevormd: dwz. die fantastische bron die de menselijk persoon is, opgevoed tot verantwoordelijkheidsbesef en de taak is goed volbracht. Dit is wat Paus Johannes Paulus II verklaart in de Encycliek H. Paus Johannes Paulus II - Encycliek
   Centesimus Annus
   Ter gelegenheid van de honderdste verjaardag van de encycliek Rerum Novarum
   (1 mei 1991): "De eerste en fundamentele structuur voor 'menselijke ecologie' is het gezin, waarin de mens zijn eerste vormende ideeën ontvangt over waarheid en goedheid" H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, Ter gelegenheid van de honderdste verjaardag van de encycliek Rerum Novarum, Centesimus Annus (1 mei 1991), 39.
6. De waardigheid van elk kind doet een dringend beroep op de christelijke samenlevingen, in het bijzonder op de parochies, om de gezinnen met gehandicapte kinderen van nabij te volgen. De gift van deze kinderen zou erkend moeten worden door gehele christelijke gemeenschap als een erfenis van Christus aan het Kruis zodat deze gezinnen in christelijke liefdadigheid gesteund en geholpen worden. Een gespecialiseerde pastorale zorg is zowel nodig als urgent teneinde moedig te leren om een Godsgeschenk in elk kind te ontdekken.
7. De roep om vervanging, alhoewel fundamenteel, kan niet gescheiden worden van opvoedkundig en politieke verplichting. Alle christelijke opvoedkundige instituten worden gestimuleerd hun rol te herzien en te verbeteren vanuit het tweeledig perspectief van ouders en kinderen. Tegenwoordig zijn pedagogen het er unaniem over eens dat de integrale opvoeding van kinderen onlosmakelijk verbonden is met voortdurende onderricht van de ouders. De armoedige situatie van de gezinnen en de kwaliteit van het onderwijs maken het moeilijk; daarom moet elk project ter verbetering van het onderricht ook rekening houden met het economische niveau van de gezinnen. Echter aan de andere kant, terwijl economische problemen beslist de mogelijkheden van goed onderwijs bepalen, kan dit geen reden zijn om arme gezinnen te beletten kinderen te krijgen en hen laten profiteren van de gekwalificeerd educatieve bijdragen doorgegeven door christelijke waarden.