A. Kard. Samoré - 29 januari 1973
Het testament van de oneindige liefde dat Christus de Heer aan zijn bruid, de kerk, heeft nagelaten, namelijk de onuitsprekelijke gave van de eucharistie - de grootste van alle gaven -, eist, dat zo'n groot geheim met de dag beter wordt begrepen en dat in toenemende mate aan de heilzame kracht daarvan wordt deelgenomen. Daarom heeft de Kerk ter bevordering van de eucharistische godsvrucht, die hoogtepunt en centrum van de christelijke eredienst is, telkens weer - daartoe gedreven door pastorale zorg en ijver - geschikte wetten en aangepaste documenten uitgevaardigd.
Maar de nieuwe omstandigheden van deze tijd lijken - altijd met behoud van het hoogste respect dat men aan zo'n sacrament verschuldigd is Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over de priesteropleiding, Optatam Totius Ecclesiae (28 okt 1965), 12-13 Vgl. Congregatie van het Concilie, Decreet over de dagelijkse Communie, Sacra Tridentina Synodus (20 dec 1905) Vgl. Congregatie voor de Geloofsleer, Pastorale richtlijnen voor de algemene sacramentele absolutie, Sacramentum paenitentiae (16 juni 1972), 1 - ruimere mogelijkheden te vragen voor het ontvangen van de Heilige Communie, opdat de gelovigen zich door een frequente deelneming aan de vruchten van het Misoffer met des te meer bereidheid en des te grotere inzet wijden aan God, de Kerk en het welzijn van de mensheid. Allereerst is het van belang ervoor te zorgen, dat het ontvangen van de Heilige Communie niet onmogelijk of moeilijk wordt door het gebrek aan voldoende bedienaars; vervolgens dat de zieken van deze grote geestelijke vertroosting ofwel van het ontvangen van de Heilige Communie niet worden afgehouden door de wet op het eucharistisch vasten die zij niet kunnen onderhouden, ook al is deze wet reeds sterk afgezwakt. Tenslotte lijkt het wenselijk, dat het de gelovigen die daarom vragen in bepaalde omstandigheden wordt toegestaan op dezelfde dag een tweede keer de sacramentele Communie te ontvangen. Na de wensen van de bisschoppenconferenties te hebben vernomen, worden daarom de volgende normen uitgevaardigd over: