8 oktober 1988
Een houding van ontvankelijkheid is vereist bij ieder die de wereld van deze tijd wil begrijpen en evangeliseren. De moderne tijd gaat vergezeld van onmiskenbare ontwikkelingen op tal van materiële en culturele gebieden : welzijn, menselijke mobiliteit, wetenschap, onderzoek, opvoeding en een nieuwe zin voor solidariteit. Bovendien heeft de Kerk van het Tweede Vaticaans Concilie nadrukkelijk kennis genomen van de nieuwe omstandigheden waarin zij haar zending ten uitvoer moet brengen. Juist in de culturen van de moderne tijd zal de Kerk van morgen opgebouwd worden. Wat het inzicht betreft is de traditionele zegswijze van toepassing die Pius XII hernomen heeft: men moet „een rijker begrip en juister beoordeling trachten te krijgen van de cultuur en de instellingen der verschillende volken, en de eigen geestelijke waarden en gaven van deze volken trachten te ontwikkelen en hoger op te voeren... Alles wat in de gebruiken en gewoonten van de volken niet onafscheidelijk samenhangt met bijgelovige praktijken en dwalingen, vindt altijd welwillende beoordeling en wordt, zo mogelijk, ongeschonden bewaard”. Paus Pius XII, Encycliek, Over de eenheid van de menselijke maatschappij, Summi Pontificatus (20 okt 1939), 38
