De pluralistische positie pretendeert iedere aanspraak op exclusiviteit of superioriteit in relatie tot de overige godsdiensten te elimineren. Daartoe moet gesteld worden dat de ultieme werkelijkheid van de diverse godsdiensten identiek is, en tegelijkertijd moet de christelijke opvatting over God voor wat die aan dogmatisch en bindends heeft, gerelativeerd worden. Op deze wijze wordt onderscheid gemaakt tussen God in zichzelf, ontoegankelijk voor de mens, en God die zich in de menselijke ervaring manifesteert. De beelden van God worden gevormd door de ervaring van transcendentie en door de betreffende socio-culturele context. Ze zijn niet God, maar verwijzen op correcte wijze naar Hem; dit kan ook gezegd worden van de onpersoonlijke weergaven van de godheid. Daarom kan geen ervan als exclusief beschouwd worden. Daaruit volgt dat alle godsdiensten relatief zijn, niet voor zover zijn verwijzen naar de Absolute, maar in hun uitdrukkingswijzen en hun stilzwijgen. Aangezien er een unieke God is en een zelfde heilsplan voor de mensheid, zijn de religieuze uitdrukkingen op elkaar betrokken en vullen ze elkaar aan. Omdat het Mysterie universeel actief en aanwezig is, kàn geen van de manifestaties ervan er aanspraak op maken ultiem en definitief te zijn. Op deze manier is het vraagstuk van God zeer nauw verbonden met dat van de openbaring.

Ook verbonden met hetzelfde vraagstuk is het fenomeen gebed, dat in diverse godsdiensten te vinden is. Wordt uiteindelijk dezelfde geadresseerde met verschillende namen aangeroepen in de gebeden van de gelovigen? Vertegenwoordigen godheden en religieuze machten, gepersonifieerde natuurkrachten, levenskrachten en maatschappelijke krachten, psychische of mythische projecties allemaal dezelfde werkelijkheid? Zet men hier geen ongeoorloofde stap van een subjectieve houding naar een objectief oordeel? Er kan een polytheïstisch gebed bestaan gericht tot de ware God, aangezien er een heilzame daad gesteld kan worden via een onjuiste bemiddeling. Maar dit betekent geen objectieve erkenning van de religieuze bemiddeling als heilzame bemiddeling, al werd dit authentieke gebed wel door de Heilige Geest ingegeven. Vgl. Pauselijke Raad voor Interreligieuze Dialoog, Reflecties en oriëntaties over interreligieuze dialoog en de verkondiging van het Evangelie van Jezus Christus, Dialoog en Verkondiging (19 mei 1991), 27