Maar ziehier de onontbeerlijke voorwaarden voor zulk een nieuwe ordening:

1.
De overwinning op de haat, die thans de volkeren verdeelt; het verzaken dus aan systemen en praktijken, waaruit deze (de haat) steeds nieuw voedsel ontvangt. En inderdaad, op dit ogenblik stelt in verschillende landen een ongebreidelde propaganda, die niet terugschrikt voor klaarblijkelijke verdraaiingen der waarheid, dag na dag en als het ware uur op uur de vijandige naties in een vervalst en krenkend licht aan de publieke opinie voor. Maar wie werkelijk het welzijn van het volk beoogt, wie verlangt er toe bij te dragen, dat de geestelijke en zedelijke grondslagen van de toekomstige samenwerking der volkeren voor onberekenbare schade worden behoed, zal het als een heilige plicht en als een hoge zending beschouwen om niet te laten verloren gaan, in geest en hart der mensen, de natuurlijke idealen van de waarheidsliefde, de gerechtigheid, de welwillendheid en van de samenwerking in het goede, en bovenal het sublieme, bovennatuurlijke ideaal van de broederlijke liefde, door Christus in de wereld gebracht.

2.
De overwinning op het wantrouwen, dat als een drukkende last rust op het internationaal recht, en iedere waarachtige overeenstemming onuitvoerbaar maakt; de terugkeer derhalve tot het beginsel: Iustitiae soror incorrupta fides; (9) tot die trouw in het onderhouden van overeenkomsten, zonder welke een veilige samenleving van volkeren, en vooral een naast elkaar bestaan van machtige en zwakke volkeren niet weer mogelijk wordt. Fundamentum autem - verkondigde de oude romeinse wijsheid - est lustitiae fides, id est dictorum conventorumque constantia et veritas. (10)

3.
De overwinning op het funeste princiep, dat het voordeel de basis en de regel is der rechten, dat macht recht schept; een princiep, dat iedere internationale verhouding aan het wankelen brengt, zulks tot groot nadeel in het bijzonder voor de staten die, hetzij wegens hun traditionele trouw aan vredelievende methoden, hetzij wegens hun gering oorlogspotentieel, togen anderen niet willen of niet kunnen strijden; de terugkeer dus tot ware en hechte zedelijke normen in het verkeer tussen de naties, hetgeen vanzelfsprekend niet uitsluit nóch het nastreven van hetgeen nuttig maar tevens zedelijk goed is, nóch het doelmatig en wettig gebruik van macht ter bescherming van vreedzame rechten, die met geweld zijn aangevallen, of tot herstel van geschonden rechten.

4.
De overwinning op die kiemen van conflicten, welke bestaan in al te schreeuwende tegenstellingen op het terrein der wereldeconomie; een steeds voortschrijdende, actie dus - die door daaraan aangepaste waarborgen in evenwicht wordt gehouden - om te komen tot een ordening, die aan alle staten de middelen geeft om aan de eigen burgers van alle standen een passend levensonderhoud, te verzekeren.

5.
De overwinning op den geest van koud egoïsme, dat, overmoedig op eigen kracht, gemakkelijk eindigt in schending niet minder van de eer en de soevereiniteit der staten als van de gerechtvaardigde, gezonde en beheerste vrijheid der burgers. In de plaats daarvan moet er tussen de volkeren, eenmaal verzekerd van hun zelfstandigheid en onafhankelijkheid, komen een oprechte, juridische en economische solidariteit, een broederlijke samenwerking, overeenkomstig de voorschriften der goddelijke wet.

Zolang in de harde noodzaak van, de oorlog de wapens blijven spreken, zal men moeilijk definitieve daden in de zin van het herstel van zedelijk en juridisch onaantastbare rechten kunnen verwachten. Maar het zou te wensen, zijn, dat reeds nu een principiële verklaring ten gunste van de erkenning van deze rechten werd gegeven om de onrust te bedaren en de verbittering van allen, die zich bedreigd of geschonden, voelen in hun bestaan of in de vrije ontwikkeling van hun werkzaamheid.