Wel bewust van de duistere vermetelheid van het kwaad, dat in dit leven naar alle kanten om zich heen grijpt, ondervindt de ware volgeling van Christus in zich een krachtige aansporing tot groter waakzaamheid, zowel voor zichzelf als voor zijn in gevaar verkerende broeders. Zeker als hij is van Gods belofte en van de eindtriomf van Christus over Zijn vijanden en die van Zijn rijk, voelt hij zich innerlijk gesterkt tegen teleurstellingen en mislukkingen, nederlagen en vernederingen, en is hij in staat, een even groot vertrouwen in te boezemen aan al degenen, die hij bij zijn apostolisch werk ontmoet. Zo maakt hij zich tot hun geestelijk bolwerk, want hij biedt bemoediging en voorbeeld aan allen die in bekoring zijn om te wijken en de moed te verliezen tegenover het getal en de macht der tegenstanders. En - eindeloos dank daarvoor aan God - ook op de huidige dag is de Kerk niet arm aan zulke uitverkoren, heilige en sterke zielen - zij mogen voortkomen, uit den kring van de geestelijkheid of uit de scharen der leken -, zielen die met een heldenmoed, meestal onbekend voor de wereld en met een nimmer wankelende trouw te midden van anderen, die in kleinmoedigheid en zwakheid vervallen, de vermaning van de profeet ten uitvoer brengen: "Confortate manus dissolutas, et genua debilia roborate. Dicite pusillanimis: Confortamini, et nolite timere: ecce Deus vester ultionem adducet retributionis: Deus ipse veniet, et salvabit vos." (Jes. 35, 3-4)