Het Leergezag van de Kerk heeft ontelbare keren aangedrongen, vooral tijdens het Tweede Vaticaanse Concilie, op het belang en het onvervangbaar zijn van de voorbereiding op het huwelijk in de gewone pastorale zorg. Deze voorbereiding zou zich niet mogen beperken tot een eenvoudige informatie wat het huwelijk voor de Kerk betekent, maar moet een werkelijke vorming zijn van de personen, middels een opleiding in geloof en in deugdzaamheid. De Pauselijke Raad voor het Gezin heeft dit belangrijke aspect van de pastorale zorg van de Kerk behandeld in de documenten inzake menselijke seksualiteit: Pauselijke Raad voor het Gezin
De ware betekenis van de menselijke seksualiteit
Richtlijnen voor de opvoeding in gezinsverband
(8 december 1995), van 8 december 1995, en Pauselijke Raad voor het Gezin
Voorbereiding op het Sacrament van het Huwelijk
(13 mei 1996), van 13 mei 1996, door het accent te leggen op het fundamentele karakter van de voorbereiding op het huwelijk en op de inhoud van deze voorbereiding.

"De voorbereiding op het huwelijk, het huwelijks- en gezinsleven is van groot belang voor het welzijn van de Kerk. Het sacrament van het huwelijk heeft inderdaad een sterke waarde voor de gehele christelijke gemeenschap en op de eerste plaats voor het echtpaar wiens beslissing zo belangrijk is dat zij niet onderhevig kan zijn aan improvisatie of aan haastige keuzes. Vroeger kon deze voorbereiding rekenen op steun van de samenleving, die de waarden en de weldaad van het huwelijk onderkende. De Kerk beschermde zonder problemen noch twijfel de heiligheid ervan, bewust van het feit dat het huwelijk een kerkelijke garantie vertegenwoordigde, daar het de kern van het leven van Gods volk vormde. De steun die het huwelijk ondervond in de christelijke gemeenschap, tenminste daar waar het Evangelie diep was geworteld, was solide, eensgezind en hecht. Echtscheidingen, mislukte huwelijken waren over het algemeen zeldzaam, en de echtscheiding werd als een sociale "ramp" beschouwd Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 47.

Tegenwoordig daarentegen in gevallen die verre van uitzonderlijk zijn, is men getuigen van een duidelijk zichtbaar verval van het gezin en van een zekere afkalving van het huwelijk. In talrijke landen en meer in het bijzonder in de economisch ontwikkelde landen is het percentage huwelijken verminderd. Men trouwt later, en het aantal echtscheidingen en scheidingen van tafel en bed zijn toegenomen, zelfs in de eerste huwelijksjaren. Dit alles draagt onvermijdelijk bij aan een pastorale bezorgdheid en aan de duizend maal gestelde vraag: zijn de personen die gaan trouwen werkelijk voorbereid? Het probleem van de voorbereiding op het sacrament van het huwelijk en op het huwelijksleven dat daaruit voortvloeit, betoont zich voor alles als een grote pastorale noodzaak zeker voor het welzijn van de echtgenoten, maar ook voor het welzijn van de gehele christelijke samenleving en voor de maatschappij. Daarom wordt deze kwestie steeds belangrijker en nemen de initiatieven toe om de juiste en gepaste antwoorden te vinden inzake de voorbereiding op het sacrament van het huwelijk". Pauselijke Raad voor het Gezin, Voorbereiding op het Sacrament van het Huwelijk (13 mei 1996), 1

Tegenwoordig in tegenstelling tot andere tijden, bestaat het probleem niet zo zeer uit het feit dat de jongeren die op het punt staat te trouwen, niet voldoende zijn voorbereid. Onder invloed van een pessimistische, destructieve antropologische visie verdwijnt de persoonlijke opvatting, waardoor veel jongeren zelfs twijfelen of in het huwelijk een werkelijke overgave kan bestaan, die een trouwe, vruchtbare en onverbrekelijke band schept. Deze visie kan leiden tot het afwijzen van het instituut van het huwelijk, dat beschouwd wordt als een denkbeeldige werkelijkheid die slechts bereikbaar is voor personen die een zeer speciale voorbereiding hebben genoten. Daarom is de christelijke opvoeding belangrijk voor een juiste en realistische opvatting over vrijheid in relatie tot het huwelijk om de weldaad van de echtelijke overgave te kunnen ontdekken en om zich erop te richten.