Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Ik weet natuurlijk dat alleen een woord van dank niet voldoende is. Helaas zijn wij de erfgenamen van een geschiedenis die ons tot op hoge mate heeft bepaald. Overal en altijd hebben deze omstandigheden een obstakel gevormd voor de vooruitgang van vrouwen. De waardigheid van vrouwen is dikwijls niet erkend en hun voorrechten ontkend; vrouwen zijn vaak verbannen naar de marges van de samenleving en zelfs gereduceerd tot dienstbaarheid. Dit heeft vrouwen gehinderd om werkelijk zichzelf te worden en heeft geresulteerd in een geestelijke verarming van de mensheid. Het is zeker geen eenvoudige zaak om de schuld hiervan aan te wijzen, gezien de vele soorten van culturele omstandigheden die door de eeuwen heen het denken en handelen hebben bepaald. En als er objectieve schuld, in het bijzonder in bepaalde historische context, ligt bij een niet gering aantal leden van de Kerk, dan spijt mij dat heel erg. Mag dit berouw van de kant van de gehele Kerk leiden tot een hernieuwde inzet om trouw te blijven aan de evangelische visie. Waar het gaat om de bevrijding van vrouwen van iedere vorm van exploitatie of overheersing, bevat het evangelie een altijd relevante boodschap die teruggaat op de houding van Jezus Christus zelf. De heersende normen van zijn tijd negerend, behandelde Jezus vrouwen met openheid, respect, acceptatie en tederheid. Op deze manier eerde Hij de waardigheid die vrouwen altijd hebben gehad volgens Gods plan en in Zijn liefde. Als wij naar Christus kijken aan het einde van dit tweede millennium, ligt het voor de hand onszelf af te vragen: hoeveel is er naar deze boodschap geluisterd en ernaar gehandeld?

Ja, het is tijd om moedig het verleden te onderzoeken, om waar nodig openlijk verantwoordelijkheid te bekennen in een terugblik op de lange geschiedenis van de mensheid, waaraan de vrouwen, meestal onder veel slechter omstandigheden, een bijdrage hebben geleverd die niet onder doet voor die van de mannen. Ik denk daarbij in het bijzonder aan de vrouwen die zich liefdevol aan de cultuur en de kunst hebben gewijd ofschoon zij wat betreft uitgangspositie benadeeld waren, vaak van een gelijkwaardige vorming uitgesloten of blootgesteld aan onderwaardering, miskenning of zelfs ontkenning van hun intellectuele bijdrage. Helaas is er maar weinig van de grote bijdragen van vrouwen aan de geschiedenis wetenschappelijk vastgelegd. Maar zelfs als de tijd de bewijsvoering voor deze grote prestaties heeft uitgewist, worden wij het heilzaam werken gewaar in het leven van generatie op generatie tot op de dag van vandaag. Met betrekking tot deze onvoorstelbaar grote vrouwelijke 'overlevering' draagt de mensheid een schuld die nooit zal kunnen worden voldaan. Maar toch, hoe vele vrouwen worden nog altijd meer op hun uiterlijk beoordeeld dan op hun kennis van zaken, prestaties, intelligentie, de rijkdom van hun gevoeligheid en uiteindelijk op het zijn en wezen van hun eigen waardigheid?