Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Deze objectieve werkelijkheid van het mysterie van de verlossing moet subjectieve werkelijkheid worden, eigen werkelijkheid van iedere gelovige, om de concrete werkdadigheid ervan te verkrijgen in de historische situatie van de mens die leeft, lijdt en werkt in deze resterende tijd van het tweede millennium na Christus, dat naar zijn einde toegaat.
In dit Jubeljaar, dat de barmhartigheid van God bij de ellende van de mens wil brengen, moet de gerichtheid op de genade weer verlevendigd worden, moet de inspanning van de gewetens zich toespitsen op het zich subjectief eigen maken van de gave van de verlossing, van die liefde die door de gekruisigde en verrezen Christus is uitgestort. Het heilig jaar is daarom een oproep die door de gekruisigde en verrezen Christus is uitgestort. Het heilig jaar is daarom een oproep tot berouw en bekering, als een noodzakelijke gesteltenis om deel te kunnen hebben aan de genade van de verlossing. De mens kan zichzelf niet uit eigen zonden verlossen, hij wordt verlost door de vergeving te aanvaarden die door de Verlosser bewerkt is. Wij willen daarom het mysterie van de verlossing beleven door de inspiratie te putten uit die grote werkelijkheden die de leidraad geweest zijn van mijn eerste encyclieken: Christus, “H. Paus Johannes Paulus II - Encycliek
Redemptor Hominis
De Verlosser van de mensen
(4 maart 1979)” ; Christus die de Vader openbaart die “H. Paus Johannes Paulus II - Encycliek
Dives in Misericordia
Over de Goddelijke Barmhartigheid
(30 november 1980)” is. Ook de viering van de bisschoppensynode zal het begrip van deze onschatbare gave vergemakkelijken, doordat zij de zielen ertoe zal disponeren om zich de verlossing subjectief eigen te maken: haar te beleven door middel van de boete en de verzoening, dat wil zeggen: in de overwinning op het zedelijk kwaad, in de terugkeer tot God, in de bekering. Zoals ik in de encycliek “H. Paus Johannes Paulus II - Encycliek
Dives in Misericordia
Over de Goddelijke Barmhartigheid
(30 november 1980)” geschreven heb:

“Een waarachtige kennis van de God van de barmhartigheid en de goedertierende liefde is een aanhoudende en onuitputtelijke bron van bekering, niet slechts als een kortstondige innerlijke act, maar ook als blijvende gesteltenis, als een gesteldheid van het hart. Want degenen die er toe komen God op deze wijze te kennen, Hem op deze wijze te zien, kunnen niet anders meer leven dan in een voortdurende bekering tot Hem” H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, Over de Goddelijke Barmhartigheid, Dives in Misericordia (30 nov 1980), 13.

Het is nodig opnieuw besef te krijgen van de zonde. Dat dit verloren gegaan is hangt samen met dat andere, nog fundamentelere en meer verborgen verlies van het besef van God. Het sacrament van de boete is het sacrament van de verzoening met God, van de ontmoeting van de mens in zijn ellende met de barmhartigheid van God in de persoon van Christus, de Verlosser, en door de macht van de Kerk. De biecht is een gelovige verwezenlijking in de praktijk van het gebeuren van de verlossing.
Het Sacrament van de Biecht wordt daarom door middel van het Jubeljaar opnieuw onder de aandacht gebracht als een getuigenis van geloof in de dynamische heiligheid van de Kerk die van zondig mensen heiligen maakt; als een vereiste voor de kerkelijke gemeenschap die door elke zonde steeds in haar geheel wordt aangetast, ook wanneer deze individueel begaan wordt; als zuivering met het oog op de eucharistie en als een troostende teken van die sacramentele heilseconomie waardoor de mens in een direct en persoonlijk contact treedt met Christus die voor hem gestorven en verrezen is: “die mij heeft liefgehad en zichzelf voor mij heeft overgeleverd” (Gal. 2, 20). In alle Sacramenten, te beginnen bij het Doopsel, komt deze persoonlijke betrekking tussen Christus en de mens tot stand, maar het is vooral door het Sacrament van de Boete en door de Eucharistie dat deze betrekking gedurende heel het menselijk leven zich steeds weer vernieuwt en tot werkelijkheid wordt, tot bezit, steun, licht en vreugde: “Hij heeft mij liefgehad” .