Thans staan we voor een moeilijke vraag: bevinden we ons op de drempel van een nieuw tijdperk voor de sociale communicatie? Zijn de veranderingen slechts van kwantitatieve of tevens van kwalitatieve aard? Het antwoord op deze vraag valt steeds moeilijker te geven. Niettemin staat vast dat men, gezien de vooruitgang van wetenschap en techniek en de toenemende ontwikkeling van met name communicatiesatellieten, spoedig kan voorzien dat het nieuws voor alle mensen tegelijk hoorbaar en zichtbaar wordt, in allerlei soort bewaarplaatsen kan worden opgeborgen en opnieuw te voorschijn kan worden gebracht naargelang ieder dat voor zijn ontwikkeling of ontspanning verlangt, zodat de dialoog tussen de mensen erdoor wordt versterkt en, al naar het gebruik dat ervan wordt gemaakt, de banden tussen de mensen worden aangehaald, de beschaving wordt ontwikkeld en de vrede wordt versterkt.

De verantwoordelijkheid van het volk van God ondervindt dus een plotselinge groei, want nog nooit heeft het een zo geweldige gelegenheid gehad de sociale communicatiemiddelen aan te wenden voor de vooruitgang van de mensheid, de ontwikkeling van de derde wereld, de broederschap tussen de volkeren en ook voor de verkondiging van het Evangelie waardoor tot aan de uiteinden der aarde getuigenis wordt afgelegd van Christus de Verlosser.

Deze pastorale Instructie bedoelt slechts algemene richtlijnen te geven. De huidige stand van de sociale communicatie laat het niet toe in details te treden. De christelijke levensopvatting veronderstelt onveranderlijke beginselen die steunen op de liefdesboodschap welke de 'blijde boodschap' van het Evangelie is, en op de waardigheid van de mens die ertoe geroepen is aangenomen Zoon van God te worden. Maar het spreekt vanzelf .dat de concrete toepassing van de theorie en de pastorale aanpak aan de technische, sociale en culturele situatie ter plaatse moeten worden aangepast en rekening dienen te houden met de variabele functie van de communicatiemiddelen in de samenleving en met het specifiek karakter ervan, dat nog een hoge vlucht van de sociale communicatie laat voorzien. Dit evolutieve karakter, dat kenmerkend is voor de communicatiemiddelen, wijst op de noodzaak voor alle pastorale werkers om zich op dit gebied voortdurend te blijven vormen.

Heel wat punten vallen nog te onderzoeken wil men een volledig inzicht krijgen in de communicatiemiddelen om ze in dienst van de ontplooiing van de mens te stellen, aangezien ze voor alle vormen van opleiding van zeer groot belang zijn en de menselijke persoon integraal kunnen ontwikkelen. Zo dient men de uitwerking van de communicatiemiddelen in de verschillende culturele milieus en op de verschillende mensentypen na te gaan . Voor een goed begrip van de wijze van functioneren en van de mogelijkheden van de sociale communicatiemiddelen en voor een juist inzicht in hun psychologische en culturele uitwerkingen, dient men zich tot de resultaten van het zuiver wetenschappelijk onderzoek te wenden dat thans meer dan ooit met alle kracht moet worden bevorderd. Voor oude zowel als jonge universiteiten ligt daar een geweldig onderzoekingsveld open, dat terecht met de traditionele vakgebieden mag wedijveren. De Kerk verzekert de wetenschappelijke onderzoekers ervan dat zij graag de conclusies van hun onderzoek zal aanvaarden en zoveel mogelijk zal proberen te bewerken dat deze het welzijn van de mensheid ten goede komen.

Wat dit betreft lijkt het noodzakelijk vooreerst systematisch te onderzoeken welke mogelijkheden de Kerk op dit gebied heeft, vervolgens een internationaal prioriteitenschema op te stellen, en tenslotte gaandeweg de initiatieven te nemen die aan de steeds toenemende ontwikkeling van de media beantwoorden.

Deze pastorale Instructie toont de noodzaak ervan aan dat de Kerk zonder enig verder uitstel met degenen die op het gebied van de sociale communicatie arbeiden in gesprek komt, haar eerlijke medewerking verleent aan de media en alle mensen ertoe aanspoort ze daadwerkelijk in dienst van de ontwikkeling van de mensheid en van de eer van God te stellen. De Pauselijke commissie voor de sociale communicatiemiddelen heeft deze Instructie in opdracht van het Tweede Vaticaans Concilie na raadpleging van deskundigen uit de hele wereld samengesteld, in de hoop dat zij minder een eindpunt dan wel het begin van een nieuwe weg zal betekenen.

Op zijn weg door de menselijke geschiedenis beziet het volk van God, dat zowel communicatie geeft als ontvangt, de toekomst met vertrouwen en optimisme; het ontwaart reeds de contouren van een nieuw tijdperk! dat van de sociale communicatie.

Paus Paulus VI heeft deze Instructie over de sociale communicatiemiddelen in haar geheel en in alle onderdelen goedgekeurd en haar met zijn gezag bekrachtigd en hij heeft bevolen haar af te kondigen opdat allen wie dat aangaat haar nauwkeurig onderhouden.
Niettegenstaande al wat hiermee in strijd is.

Gegeven te Rome, op de vijfde Wereldcommunicatiedag, 23 mei 1971.

Martinus J. O'CONNOR,
tit. aartsbisschop van Laodicea in Syrië,
voorzitter

Augustinus FERRARI-TONIOLO
tit. bisschop van Tarasena in Byzacena,
vice-voorzitter

Andreas M. DESKUR,
secretaris.