Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Wij komen thans aan een andere overvloedige bron van rampen, waardoor de Kerk op dit ogenblik jammerlijk geteisterd wordt, te weten het indifferentisme. Hieronder verstaan wij die verkeerde opvatting, welke door het listig optreden van boosaardige mensen overal verspreid is, nl. dat men in elk geloof de eeuwige zaligheid kan verwerven, als men maar rechtschapen en welvoeglijk leeft. Het zal u zeker gemakkelijk vallen bij een zo duidelijke en klaarblijkelijke zaak de aan uw zorg toevertrouwde mensen voor deze hoogst verderfelijke dwaling te vrijwaren. Daar immers de apostel leert, „dat er één God is, één geloof, één Doopsel" (Ef. 4, 5), mogen zij wel door vrees aangegrepen worden, die zich wijsmaken dat elke godsdienst toegang biedt tot de haven der gelukzaligheid; zij mogen wel bij zichzelf bedenken, dat volgens de getuigenis van den Zaligmaker zelf „zij tegen Christus zijn, die niet met Christus zijn" (Lc. 11, 23), dat zij rampzalig verstrooien, die niet met Hem verzamelen, dat „zij daarom onherroepelijk voor eeuwig verloren zullen gaan, als zij niet het katholiek geloof belijden en ongerept en zuiver bewaard hebben." Geloofsbelijdenis, Pseudo Athanasiaanse Geloofsbelijdenis, Quicumque (30 nov 429), 1. 2 Laten zij naar den H. Hiëronymus luisteren: deze vertelt dat hij, toen de Kerk door een schisma in drieën verdeeld was, trouw aan zijn beginsel telkens wanneer iemand hem naar zijn kant trachtte over te halen, uitriep: „Indien iemand verbonden is aan de Stoel van Petrus, dan is hij mijn man." H. Hiëronymus, 57e brief Ten onrechte zou iemand zich gerust stellen met de gedachte, dat ook hij in water herboren is. Want heel raak zou Augustinus hem antwoorden: „Een rank afgesneden van de wijnstok behoudt nog wel de uiterlijke vorm: maar wat baat haar de uiterlijke vorm, als zij niet leeft op, de wortel?" H. Augustinus in zijn psalm tegen de Donatisten (PL 43, 23-32).