Met het zingen van de litanie van de heiligen – die een beweeglijke, eenvoudige, volkse, liturgische structuur heeft en die reeds voorkomt vanaf het begin van de zevende eeuw in Rome Nederland, Algemeen Decreet tot vaststelling van de gevolgen, Gevolgen decreet 1.5.2001 houdende een verbod tot het aangaan van een geregistreerd partnerschap (1 dec 2002) – roept de Kerk de heiligen aan bij sommige sacramentele vieringen en op andere momenten waarbij haar smeekbede vuriger wordt: bij de Paaswake alvorens de doopvont te zegenen, bij de viering van het doopsel, bij het toedienen van de heilige wijding tot bisschop, priester en diaken bij de plechtigheid van de maagdenwijding en de religieuze professie, bij de wijding van een Kerk en een altaar, op de kruisdagen, bij missen op statieplaatsen en boeteprocessies, wanneer zij bij exorcismen de Boze wil uitdrijven en wanneer zij de stervenden toevertrouwt aan de barmhartigheid van God.

De litanie van de heiligen, waarin elementen verschijnen die samen met andere van volkse oorsprong afkomstig zijn uit de liturgische traditie, is een uiting van het vertrouwen van de Kerk in de voorspraak van de heiligen en van de ervaring die zij heeft in de gemeenschap van leven tussen de Kerk van het hemels Jeruzalem en de Kerk die nog op pelgrimstocht is in de aardse stad. De namen van de gelukzaligen die opgenomen zijn in de liturgische kalenders van bisdommen en religieuze instituten kunnen bij de litanie van de heiligen aangeroepen worden. Nederland, Kwestie Irak en de oorlogsdreiging (23 jan 2003) Vanzelfsprekend mogen geen namen van personen van wie de verering niet erkend is, in de litanie opgenomen worden.