De Paastijd eindigt op de vijftigste dag met Pinksterzondag, die de uitstorting van de Heilige Geest over de apostelen gedenkt Vgl. Hand. 2, 1-4 , de oorsprong van de Kerk en het begin van haar zending naar iedere taal, ieder volk en iedere natie. Vooral in de kathedrale kerk, maar ook in de parochies heeft de viering van de voortgezette vigiliemis een groot gewicht gekregen, die het karakter heeft van een intens en volhardend gebed van de hele Christengemeenschap naar het voorbeeld van de apostelen, met de Moeder van de Heer in een eensgezind gebed bijeen. Congregatie voor de Goddelijke Eredienst, De voorbereiding en viering van het Paasfeest - Rondzendbrief, Paschalis sollemnitatis (16 jan 1988), 107. De bepalingen, de Bijbelteksten en gebeden voor de vigilie van Pinksteren - reeds aanwezig in enkele uitgaven van het Romeins Missaal in de verschillende talen - worden uitgegeven in de Notitiae 24 (1988) 156-159.

Door aan te sporen tot gebed en betrokkenheid bij de zending verheldert het Pinkstermysterie de volksvroomheid: ook zij ’is een voortdurende demonstratie van de tegenwoordigheid van de Heilige Geest in de Kerk. Hij ontsteekt in de harten geloof, hoop en liefde, uitstekende deugden, die aan de christelijke godsvrucht hun waarde geven. Dezelfde Geest veredelt de talrijke en uiteenlopende vormen van overdracht van de christelijke boodschap overeenkomstig de cultuur en de gewoonten van iedere plaats in alle tijden’. H. Paus Johannes Paulus II, Homilie, Ippodromo Peñuelas - La Serena (Cile), Terwijl Hij zo aan het spreken was, verhief een vrouw uit de menigte haar stem en riep Hem toe: 'Gelukkig de schoot die U gedragen heeft en de borsten die U hebben gevoed.' (Lc. 11, 27) (5 apr 1987), 2

Met bekende teksten die uit de viering van Pinksteren afkomstig zijn (Veni, creator Spiritus, Veni, Sancte Spiritus, Apostolische Penitentiarie, Enchiridion Indulgentiarum - tertia editur (16 juli 1999). Aliae concessiones, pp. 70-71 of met korte smeekbeden (Emitte Spiritus tuum et creabuntur ...) zijn de gelovigen gewoon de Geest aan te roepen vooral aan het begin van een activiteit of werk, evenals in bijzondere omstandigheden van ontreddering. Ook de rozenkrans nodigt bij het derde glorievolle geheim ertoe uit om de uitstorting van de Heilige Geest te overwegen. De gelovigen weten dat zij vooral bij het vormsel de Geest van wijsheid en raad ontvangen hebben, die hen leidt in het bestaan, de Geest van kracht en licht, die hen helpt belangrijke beslissingen te nemen en de beproevingen van het leven te doorstaan. Zij weten dat hun lichaam vanaf de dag van het doopsel een tempel is van de Heilige Geest en dus gerespecteerd en geëerd dient te worden, ook in de dood, en dat op de laatste dag de kracht van de Geest het zal doen verrijzen.

Terwijl de Heilige Geest in het gebed openstelt voor de gemeenschap met God, doet Hij tot de naaste naderen met gevoelens van ontmoeting, verzoening, getuigenis, verlangen naar gerechtigheid en vrede, vernieuwing van mentaliteit, werkelijke maatschappelijke vooruitgang en missionair elan. Vgl. Gal. 5, 16.22 Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over de missie-activiteit van de Kerk, Ad Gentes Divinitus (7 dec 1965), 4 Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 2 In deze geest wordt in sommige gemeenschappen het hoogfeest van Pinksteren gevierd als ’de dag van het lijden voor de missie’.H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, Over de blijvende geldigheid van de missie-opdracht, Redemptoris Missio (7 dec 1990), 78