’Op Stille Zaterdag houdt de Kerk stil bij het graf van de Heer, waarbij zij zijn lijden en dood, zijn nederdaling ter helle overweegt en in gebed en vasten op zijn verrijzenis wacht’. Congregatie voor de Goddelijke Eredienst, De voorbereiding en viering van het Paasfeest - Rondzendbrief, Paschalis sollemnitatis (16 jan 1988), 73

De volksvroomheid mag niet onverschillig staan ten opzichte van het bijzondere karakter van Stille Zaterdag. Daarom dienen de feestelijke gewoontes en gebruiken die verbonden zijn met deze dag, waarop in het verleden vooruitgelopen werd op de viering van Pasen, gereserveerd te worden voor de nacht en de dag van Pasen.

Naar de leer van de traditie is in Maria als het ware heel het lichaam van de Kerk verenigd: zij is de ’credentium collectio universa’ (universele gemeenschap van de gelovigen). H. Rupertus Tuitensis, De verheerlijking van de Drie-eenheid, De glorificatione Trinitatis et processione Sancti Spiritus. VII, 13: PL 169, 155 D De Maagd Maria die volgens de overgeleverde voorstelling van de Kerk stil houdt bij het graf van haar Zoon, is daarom het beeld van de Kerk als Maagd die waakt bij het graf van haar bruidegom in afwachting van de viering van zijn verrijzenis. De oefening van godsvrucht van het ’Uur van de Moeder’ laat zich inspireren door dit aanvoelen van het verband tussen Maria en de Kerk. Terwijl het lichaam van de Zoon in het graf rust en zijn ziel nedergedaald is ter helle om aan zijn voorouders de aanstaande bevrijding uit het schaduwrijk aan te kondigen, wacht de Maagd, als voorafbeelding en verpersoonlijking van de Kerk, vol geloof de overwinning af van haar Zoon op de dood.