In een heiligdom worden behalve Eucharistie, boete en gemeenschappelijke ziekenzalving ook min of meer frequent andere sacramenten gevierd. Dit vereist dat de verantwoordelijke voor een heiligdom, behalve dat hij de door de diocesane bisschop uitgevaardigde beschikkingen in acht neemt:

• zoekt naar een oprechte en vruchtbare samenwerking tussen heiligdom en parochiegemeenschap;
• nauwkeurig rekening houdt met de aard van ieder sacrament. De christelijke initiatiesacramenten bijvoorbeeld die een verlengde voorbereiding vereisen en die het wortelen van de gedoopten in de kerkgemeenschap bewerkstelligen, zouden als norm in de parochie gevierd moeten worden;
• zich ervan vergewist dat de viering van ieder sacrament voorafgaan wordt door een adequate voorbereiding. De verantwoordelijke voor een heiligdom mag niet overgaan tot een viering van het sacrament van het huwelijk, als niet blijkt dat daarvoor toestemming gegeven is door de ordinaris of de pastoor, Vgl. Wetboek, Codex van het Canonieke recht, Codex Iuris Canonici (25 jan 1983), 1115
• in alle rust de vele, onvoorziene situaties beoordeelt waarvoor het niet mogelijk is a priori strikte normen te stellen.