’De viering van de Eucharistie is het hoogtepunt en als het ware de spil van heel het pastoraal handelen van een heiligdom’. Collectio missarum de Beata Maria Virgine, Praenotanda, 30 Daarom dient men de grootste aandacht eraan te besteden dat zij voorbeeldig is in het ritueel verloop en de gelovige brengt tot een diepgaande ontmoeting met Christus.

Het gebeurt vaak dat meerdere groepen de Eucharistie op hetzelfde tijdstip, maar gescheiden willen vieren. Dat komt niet overeen met de kerkelijke dimensie van het eucharistisch mysterie vanaf het ogenblik dat de viering van de Eucharistie aldus in plaats van een ogenblik van eenheid en broederschap te zijn een uitdrukking wordt van een particularisme dat niet de betekenis van gemeenschap en universiteit van de Kerk weerspiegelt.

Een eenvoudige bezinning op de aard van een Eucharistieviering, ’sacrament van vroomheid, teken van eenheid, band van liefde’, 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de heilige liturgie, Sacrosanctum Concilium (4 dec 1963), 47 zou de priesters die een bedevaart leiden, ervan moeten overtuigen dat zij het samenkomen bevorderen van de verschillende groepen in eenzelfde gemeenschappelijke viering die naar behoren is ingedeeld en die, indien noodzakelijk aandacht heeft voor het verschil in taal. Bij gelegenheid van een bijeenkomst van gelovigen van verschillende nationaliteit is het nuttig dat minstens de vaste onderdelen van de mis in het Latijn gezongen worden, vooral de geloofsbelijdenis en het Onze Vader. Vgl. Congregatie voor de Eredienst en de Sacramenten, Algemeen Statuut van het Romeins Missaal - Editio typica tertio 2002 / emendata 2008, Institutio Generalis Missalis Romani (18 mrt 2002), 41 Een dergelijke viering zou een zuiver beeld geven van de natuur van de Kerk en de Eucharistie en zou voor de bedevaartgangers een gelegenheid zijn voor onderling onthaal en wederzijdse verrijking.