In de loop van het jaar valt het hoogfeest van de Tenhemelopneming van Maria (15 augustus) op door zijn talrijke theologische betekenissen. Het is de oude gedachtenis van de Moeder van de Heer, samenvatting en synthese van vele geloofswaarheden. Immers, de ten hemel opgenomen Maagd:

• verschijnt als ’de meest verheven vrucht van de verlossing’, 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de heilige liturgie, Sacrosanctum Concilium (4 dec 1963), 103 het hoogste getuigenis van de omvang en de doeltreffendheid van het heilswerk van Christus (de soteriologische betekenis);
• is voor alle mensen ’de troostvolle verzekering waardoor ons wordt geleerd, dat onze laatste hoop wordt vervuld; deze eenmaal volmaakte verheerlijking is de gelukkige bestemming van allen die Christus tot broeders heeft gemaakt door met hen vlees en bloed (Hebr. 2, 14) Vgl. Gal. 4, 4 te delen’; H. Paus Paulus VI, Apostolische Exhortatie, Over de vernieuwing van de Maria-verering in liturgie en persoonlijke beleving, Marialis Cultus (2 feb 1974), 15 (het antropologische aspect);
• is het eschatologische beeld van wat de Kerk ’geheel verlangt en hoopt te zijn’ 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de heilige liturgie, Sacrosanctum Concilium (4 dec 1963), 103 (het ecclesiologische aspect);
• is de garantie van de trouw van de Heer aan zijn belofte: Hij bestemt voor zijn nederige dienstmaagd een rijke beloning om haar medewerking aan het goddelijk plan, dat wil zeggen een bestemming van volheid en gelukzaligheid, van verheerlijking van de onbevlekte ziel en het maagdelijk lichaam, van volmaakte gelijkvormigheid aan de verrezen Zoon (het mariologische aspect). Vgl. H. Paus Paulus VI, Apostolische Exhortatie, Over de vernieuwing van de Maria-verering in liturgie en persoonlijke beleving, Marialis Cultus (2 feb 1974), 6

In de volksvroomheid leeft dit Mariafeest van 15 augustus zeer. Op veel plaatsen wordt het beschouwd als het feest bij uitstek van de Maagd: de ’dag van de heilige Maria’, zoals de Onbevlekte Ontvangenis voor Spanje en Latijns Amerika.

In de Germaanse landen is de gewoonte verbreid op 15 augustus aromatische kruiden te zegenen. Een dergelijke zegening, die eens in het Rituale Romanum opgenomen werd, Vgl. Paus Paulus V, Apostolische Brief, Promulgatie van het Rituale Romanum ex decreto sacrosancti Concilii Tridentini restitutum, Apostolicae Sedi (16 juni 1614) vormt een duidelijk voorbeeld van echte evangelisatie van voorchristelijke riten en vormen van geloof. Tot God, door wiens woord ’uit het land jong groen opschoot, gras, zaadvormend gewas […] en bomen die ieder nar zijn soort hun vruchten droegen, met zaad erin’ (Gen. 1, 12), moest men zich richten om dat te verkrijgen wat de heidenen wilden bereiken met hun magische riten: het beperken van de schade, door giftige kruiden veroorzaakt, het versterken van de doeltreffendheid van geneeskrachtige kruiden.

Met deze opvatting is gedeeltelijk het oude gebruik verbonden om – met een verwijzing naar de Schrift – op de Maagd symbolen en eigennamen toe te passen die ontleend zijn aan de plantenwereld, zoals wijnstok, aar, ceder en lelie, en in haar een bloem te zien die geurt door haar deugden, en ook nog ’spruit ontsproten aan de stronk van Isaï’ (Jes. 11, 1), die de gezegende vrucht Jezus zou voortbrengen.