Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

In verband met het Paasoctaaf heeft zich recentelijk ten gevolge van de boodschappen van de op 30 april 2000 heilig verklaarde religieuze Faustina Kowalska steeds meer een bijzondere devotie verbreid voor de goddelijke barmhartigheid. Deze wordt rijkelijk geschonken door de gestorven en verrezen Christus, bron van de Geest die de zonde vergeeft en de vreugde herstelt, omdat men gered is. Aangezien de liturgie van de ’tweede zondag na Pasen of de zondag van de goddelijke barmhartigheid’ - zoals hij nu genoemd wordt – Vgl. Congregatie voor de Eredienst en de Sacramenten, Decreet over de aflaten verbonden aan de devotie met betrekking tot de Goddelijke Barmhartigheid, Misericors et miserator (5 mei 2000) de natuurlijke bedding vormt waarin het ontvangen van de barmhartigheid van de Verlosser van de mens tot uitdrukking moet komen, dient men de gelovigen op te voeden tot begrip van een dergelijke devotie in het licht van de liturgievieringen op deze dagen van Pasen. Immers, ’de Christus van Pasen is de definitieve incarnatie van de barmhartigheid, het levend teken ervan: historisch verlossend en tegelijkertijd eschatologisch. In dezelfde geest legt de liturgie van de Paastijd ons de woorden van de psalm in de mond: ‘Uw barmhartigheid, Heer, wil ik eeuwig bezingen’ (Ps. 89, 2)’.H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, Over de Goddelijke Barmhartigheid, Dives in Misericordia (30 nov 1980), 8