Dit nauwe en vruchtbare verband tussen de vooruitgang van de mensheid op godsdienstig, zedelijk en cultureel gebied enerzijds, en een voldoend aantal heilige en goed onderlegde priesters anderzijds, heeft Pius XI op zijn beurt onderstreept met deze gedenkwaardige woorden:

„Het gaat immers over iets, dat beslissend is voor de waardigheid, de invloed en het leven zelf van de Kerk, en van de grootste betekenis voor het heil van de mensheid. Want de onmetelijke weldaden, die onze Verlosser Jezus Christus voor de wereld heeft verworven, worden aan de mensen slechts meegedeeld door de dienaren van Christus en de beheerders van Gods geheimen.” Paus Pius XI, Apostolische Brief, Officiorum Omnium (1 aug 1922)

Op het voorbeeld van onze voorganger Pius XII maken wij dus graag het wijze woord van de roemrijke paus Leo XIII omtrent de seminaries tot het onze: „met hun bloei is het welzijn van de Kerk ten nauwste verbonden”. Paus Leo XIII, Brief, Paternae providaeque Vgl. Paus Pius XII, Brief, Aan de Poolse Bisschoppen, Per hos postremos ()

Wij vragen daarom als onze eerbiedwaardige broeders in het episcopaat, de priesters en de gelovigen, aan God, de Gever van alle goed, de verschuldigde dank te willen brengen voor de grote weldaden, die de providentiële oprichting van de seminaries aan de Kerk heeft geschonken. Tevens maken wij van dit eeuwfeest gaarne gebruik om tot allen een vaderlijk woord van aansporing te richten. Wij willen nl. alle leden van de katholieke Kerk hun gemeenschappelijke plicht voorhouden om de seminaries te steunen, in welke vorm dan ook. Ongetwijfeld is het eerst en vooral de taak van de bisschoppen, de directeuren van de seminaries, de geestelijke leiders en de leraren van de verschillende vakken, zich in te zetten voor het veelomvattende werk van het onderhoud, het onderricht, de bescherming en de vorming van de priesterkandidaten. Maar hun activiteit zou tevergeefs zijn of althans veel moeilijker en minder succesvol, als ze voorafgegaan en begeleid werd door de ijverige en voortdurende medewerking van de pastoors, de priesters, de religieuzen en de leken, die met de opvoeding van de jeugd zijn belast, en heel bijzonder van de christelijke ouders.