Christus heeft zijn apostelen uitgezonden, opdat zij "in zijn naam bekering tot vergiffenis van de zonden prediken onder alle volken" (Lc. 24, 47). "Maakt alle volkeren tot mijn leerlingen en doopt hen in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest" (Mt. 28, 19). De zending om te dopen, de sacramentele zending dus, ligt vervat in de zending om het evangelie te verkondigen, omdat het sacrament voorbereid wordt door het woord van God en door het geloof dat instemt met dit woord:

Het Volk van God wordt op de allereerste plaats bijeengebracht door het woord van de levende God. (... ) De verkondiging van het woord is onontbeerlijk met name voor de bediening van de Sacramenten, die immers Sacramenten zijn van het geloof, dat uit het woord ontstaat en erdoor wordt gevoed. 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over het leven en dienst van de priester, Presbyterorum Ordinis (7 dec 1965), 4. vert. uit Lat.

"De Sacramenten hebben tot doel de heiliging van de mensen, de opbouw van het lichaam van Christus en tenslotte de eredienst die wij God moeten brengen; maar als tekenen dienen zij ook voor onderrichting. Niet alleen veronderstellen zij het geloof, maar zij voeden het, versterken het, brengen het tot uitdrukking door woorden en zaken; daarom worden zij dan ook Sacramenten van het geloof genoemd". 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de heilige liturgie, Sacrosanctum Concilium (4 dec 1963), 59. vert. uit Lat.

Het geloof van de Kerk gaat vooraf aan het geloof van de gelovige, die uitgenodigd wordt ermee in te stemmen. Wanneer de Kerk de Sacramenten viert, belijdt zij het geloof dat zij van de apostelen ontvangen heeft. Vandaar het oude gezegde: "Lex orandi, lex credendi" (of: "Legem credendi lex statuat supplicandi" volgens Prosper van Aquitanië: "De wet van het gebed is de wet van het geloof, de Kerk gelooft zoals zij bidt" Prosper van Aquitanië, Indiculus. 5de eeuw. De liturgie is een constituerend bestanddeel van de heilige en levende Overlevering. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Goddelijke openbaring, Dei Verbum (18 nov 1965), 8

Daarom ook mag geen enkele sacramentele rite naar het goeddunken van de bedienaar of de gemeenschap gewijzigd worden of het voorwerp worden van manipulatie. Zelfs het hoogste gezag in de Kerk mag kan (non potest) Vert. vanuit het Latijn v.d. redactie. de liturgie niet naar eigen goeddunken veranderen. Zij mag dit slechts doen in geloofsgehoorzaamheid en met religieuze eerbied voor het mysterie van de liturgie.

Bovendien is, omdat in de Kerk de Sacramenten de eenheid van het geloof uitdrukken en ontwikkelen, de lex orandi een van de wezenlijke criteria voor de dialoog die de eenheid van de christenen wil herstellen. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over de oecumene, Unitatis Redintegratio (21 nov 1964), 2.15