Na de "heilige katholieke Kerk" beleden te hebben voegt de Geloofsbelijdenis
Twaalf artikelen van het geloof
Geloofsbelijdenis volgens de Romeinse doopritus
(31 juli 381) "de gemeenschap van de heiligen" toe. Dit artikel is in zekere zin een uitleg van het voorafgaande: "Wat is de Kerk anders dan de vergadering van alle heiligen?" Pseudo Ambrosius (Nicetas van Remesiana), Explanatio Symboli Habita Ad Competentes. 10, vert. uit Lat. De gemeenschap van de heiligen is nu juist de Kerk.

"Aangezien alle gelovigen één lichaam vormen, wordt het goed van de één meegedeeld aan de ander (...). Zo dient men (...) te geloven dat er een gemeenschap van goederen is in de Kerk, Maar het belangrijkste lid is Christus, aangezien Hij het hoofd is (...). Zo wordt Christus' goed meegedeeld aan alle Christenen en dit geschiedt door de sacramenten van de Kerk". H. Thomas van Aquino, In Symb. Apostolorum Expositio. 10, vert. uit Lat. "De eenheid van de Geest, waardoor zij geleid wordt, bewerkt immers dat al wat in haar bijeengebracht is, gemeenschappelijk bezit is". Catechismus-Compendium, Catechismus van het Concilie van Trente, Catechismus Romanus Concilii Tridentini. 1,10,24, vert. uit Lat.

De uitdrukking " gemeenschap van de heiligen" heeft daarom twee, nauw met elkaar verbonden betekenissen: "gemeenschap van heilige zaken, sancta", en "gemeenschap tussen heilige personen, sancti".

"Sancta sanctis!" (Wat heilig is voor hen die heilig zijn) " wordt door de celebrant in het merendeel van de oosterse liturgieën verkondigd tijdens de opheffing van de heilige gaven vóór het uitreiken van de communie. De gelovigen (sancti) worden gevoed met het lichaam en bloed van Christus (sancta) om te groeien in de gemeenschap van de heilige Geest (koinonia) en deze aan de wereld mee te delen.