Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Of charismata nu uitzonderlijk of eenvoudig en bescheiden zijn, het zijn genadegaven van de heilige Geest die, direct of indirect, een kerkelijk nut hebben, omdat zij bestemd zijn voor de opbouw van de Kerk, tot welzijn van de mensen en voor de noden van de wereld.

De gemeenschap van de charismata: in de gemeenschap van de Kerk verdeelt de heilige Geest " onder de gelovigen van iedere rang ook bijzondere genaden" voor de opbouw van de Kerk. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 12. vert. uit Lat. Wel, "aan ieder van ons wordt de openbaring van de Geest meegedeeld tot welzijn van allen". Vgl. 1 Kor. 12, 7

De genade is eerst en vooral de gave van de heilige Geest zelf die ons rechtvaardigt en heiligt. De genade omvat echter ook de gaven die de heilige Geest ons schenkt om ons te betrekken bij zijn werkzaamheid, om ons bekwaam te maken tot medewerking aan het heil van anderen en aan de groei van het lichaam van Christus, de Kerk. Het zijn de sacramentele genaden , gaven die eigen zijn aan de verschillende Sacramenten. Het zijn bovendien de bijzondere gaven, die men ook charismata noemt naar de Griekse term die gebruikt wordt door de heilige Paulus en die betekent: gunst, onverschuldigde gave, weldaad. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 12 Wat hun aard ook moge zijn, soms buitengewoon zoals de gave der wonderen of van de talen, de charismata zijn altijd gericht op de heiligmakende genade en ze hebben het algemeen welzijn van de kerk tot doel. Ze staan ten dienste van de liefde die de Kerk opbouwt. Vgl. 1 Kor. 12