Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

In de gemeenschap van de heiligen zijn in de loop van de hele geschiedenis van de kerken verschillende vormen van spiritualiteit tot ontwikkeling gekomen. Het persoonlijk charisma van iemand die getuigenis aflegt van de liefde van God voor de mensen, is overdraagbaar gebleken, zoals de geest van Elia op Elisa Vgl. 2 Kon. 2, 9 en op Johannes de Doper Vgl. Lc. 1, 17 kon overgaan; zodoende kunnen leerlingen deel hebben aan die geest. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over de vernieuwing en aanpassing van het religieuze leven, Perfectae Caritatis (28 okt 1965), 2 In een spiritualiteit komen ook andere stromingen, liturgische èn theologische, samen en zij getuigt van de inculturatie van het geloof in een menselijke context en zijn geschiedenis. De vormen van christelijke spiritualiteit nemen deel aan de levende traditie van het gebed en zijn onontbeerlijke leidraden voor de gelovigen. In hun rijke verscheidenheid breken ze als in een prisma het zuivere en enige licht van de heilige Geest.

"De Geest is werkelijk de plaats van de heiligen en voor de Geest is de heilige een bijzonder geschikte verblijfplaats, want de heilige biedt zich aan om met God te wonen en hij wordt ook wel tempel van God genoemd". H. Basilius van Caesarea, Liber de Spiritu Sancto. 26,62, vert. uit Gr.

"Zo zijn, als aan een boom die op de akker van de Heer uit zaad dat door God gezaaid is, op wonderbare wijze is opgeschoten en zich wijd vertakt heeft, allerlei vormen gegroeid van leven in eenzaamheid en in gemeenschap en allerlei kloosterfamilies die rijke vruchten opleveren zowel voor hun eigen leven, als tot heil van het gehele lichaam van Christus". 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 43. vert. uit Lat.

Johannes is méér dan een profeet" Vgl. Lc. 7, 26 . In hem voltooit de heilige Geest zijn "spreken door de profeten". Johannes rondt de door Elia begonnen cyclus van profeten af. Vgl. Mt. 11, 13-14 Hij kondigt de onmiddellijke nabijheid van de vertroosting van Israël aan. Hij is de " stem" van de vertrooster die komt Vgl. Joh. 1, 23 Vgl. Jes. 40, 1-3 Zoals de Geest van de waarheid zal doen, zo "komt hij tot getuigenis, om te getuigen van het licht" (Joh. 1, 7). Vgl. Joh. 15, 26 Vgl. Joh. 5, 33 Met betrekking tot Johannes vervult de Geest zo "het zoeken van de profeten" en het "verlangen" van de engelen Vgl. 1 Pt. 1, 10-12 : "Op wie gij de Geest zult zien neerdalen en blijven rusten, Hij is het die doopt met de heilige Geest. Ik heb het zelf gezien en ik heb getuigd: Deze is de Zoon van God (...). Zie, het Lam Gods" (Joh. 1, 33-36).

De verschillende liturgische tradities zijn juist ontstaan uit hoofde van de zending van de Kerk. De kerken van eenzelfde geografisch en cultureel gebied zijn het Christusmysterie gaan vieren door middel van specifieke uitdrukkingsvormen, getekend door hun cultuur: deze betreffen de overlevering van de "geloofsschat" (2 Tim. 1, 14), de liturgische symboliek, de organisatie van de broederlijke gemeenschap, het theologisch inzicht in de mysteries en de typen van heiligheid. Op deze wijze wordt Christus, licht en heil van alle volken, door het liturgisch leven van een bepaalde Kerk geopenbaard aan het volk en aan de cultuur waarnaar deze Kerk gezonden is en waarin zij heeft wortel geschoten. De Kerk is katholiek: elke echte rijkdom van een cultuur kan zij, na zuivering, opnemen in haar eenheid. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 23 Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over de oecumene, Unitatis Redintegratio (21 nov 1964), 4