Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

In de levende traditie van het gebed legt elke kerk, al naargelang de historische, sociale en culturele achtergrond, aan haar gelovigen de uitdrukkingswijzen van het gebed voor: woorden, melodieën, gebaren, heilige afbeeldingen. Het is de taak van het leergezag Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Goddelijke openbaring, Dei Verbum (18 nov 1965), 10 om de juistheid van die wegen van het gebed te toetsen aan de traditie van het apostolische geloof en het komt de zielzorgers en catecheten toe om de betekenis ervan uit te leggen, die steeds verwijst naar Jezus Christus.

De rijkdom van het Christusmysterie is zo onpeilbaar dat geen enkele liturgische traditie deze uitputtend kan weergeven. De geschiedenis van het ontstaan en van de ontwikkeling van deze riten laat zien hoe zij elkaar op verbazingwekkende wijze aanvullen. Telkens wanneer de Kerken deze liturgische tradities eensgezind in het geloof en in de Sacramenten van het geloof beleefden, verrijkten zij elkaar en groeiden zij in trouw aan de Overlevering en aan de gemeenschappelijke zending van heel de Kerk. Vgl. H. Paus Paulus VI, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de Evangelisatie in de Moderne Wereld, Evangelii Nuntiandi (8 dec 1975), 63-64