Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Deze verschillen behoren tot het plan van God, die wil dat ieder van een ander, datgene ontvangt wat hij nodig heeft, en dat mensen die over bijzondere "talenten" beschikken, deze inzetten voor wie er behoefte aan hebben. De verschillen moedigen personen aan en verplichten hen vaak tot edelmoedigheid, welwillendheid en tot delen; ze sporen de culturen aan elkaar te verrijken:

Ik geef niet alle deugden gelijkelijk aan allen. (...) Er zijn deugden waarvan Ik de ene aan iemand geef en de ander aan een tweede. (...) Aan de één geef Ik de naastenliefde; aan de ander de rechtvaardigheid; aan deze de nederigheid, aan een volgende een levendig geloof. (...) Wat de tijdelijke goederen betreft, die voor het menselijk leven noodzakelijk zijn, die heb Ik met de grootste ongelijkheid verdeeld en Ik heb niet gewild dat ieder zou bezitten wat hij nodig heeft. Zo krijgen de mensen noodgedwongen de gelegenheid de naastenliefde te beoefenen. (...) Ik heb gewild dat ze elkaar nodig hebben en dat zij mijn dienaars zouden zijn bij het uitdelen van de genaden en de giften die ze van Mij ontvangen hebben. H. Catharina van Siena, Dial. 1,7

De onderlinge afhankelijkheid van de schepselen is door God gewild. De zon en de maan, de ceder en het bloempje, de adelaar en de mus: het schouwspel van hun oneindige verscheidenheid en ongelijkheid betekent dat geen enkel schepsel aan zichzelf genoeg heeft. Zij bestaan slechts in onderlinge afhankelijkheid om elkaar wederzijds aan te vullen, ten dienste van elkaar.

De eenheid van het lichaam heft de verscheidenheid van ledematen niet op: "Ook bij de opbouw van het lichaam van Christus heerst er verscheidenheid van ledematen en functies. Eén is de Geest, die zijn verschillende gaven tot nut van de kerk verdeelt overeenkomstig zijn rijkdom en de noodzaak van de bedieningen". De eenheid van het mystieke lichaam bewerkt en stimuleert onder de gelovigen de liefde. "Als daarom " één lid lijdt, delen alle leden in het lijden en evenzo, als één lid geëerd wordt, delen alle in de vreugde". 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 7. vert. uit Lat. Tenslotte overwint de eenheid van het mystieke lichaam van Christus iedere menselijke verdeeldheid: "Want gij allen die in Christus zijt gedoopt, zijt met Christus bekleed. Er is geen jood of heiden meer, er is geen slaaf of vrije, er is geen man en vrouw:" allen tezamen zijt "gij één persoon in Christus Jezus" (Gal. 3, 27-28).

De verschillende liturgische tradities zijn juist ontstaan uit hoofde van de zending van de Kerk. De kerken van eenzelfde geografisch en cultureel gebied zijn het Christusmysterie gaan vieren door middel van specifieke uitdrukkingsvormen, getekend door hun cultuur: deze betreffen de overlevering van de "geloofsschat" (2 Tim. 1, 14), de liturgische symboliek, de organisatie van de broederlijke gemeenschap, het theologisch inzicht in de mysteries en de typen van heiligheid. Op deze wijze wordt Christus, licht en heil van alle volken, door het liturgisch leven van een bepaalde Kerk geopenbaard aan het volk en aan de cultuur waarnaar deze Kerk gezonden is en waarin zij heeft wortel geschoten. De Kerk is katholiek: elke echte rijkdom van een cultuur kan zij, na zuivering, opnemen in haar eenheid. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 23 Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over de oecumene, Unitatis Redintegratio (21 nov 1964), 4