Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

De christelijke liturgie brengt niet alleen de gebeurtenissen die ons verlost hebben in herinnering, maar actualiseert ze ook, stelt ze tegenwoordig. Het Paasmysterie van Christus wordt gevierd, niet herhaald; het zijn de vieringen die herhaald worden; in elk ervan vindt de uitstorting van de Heilige Geest plaats, die het ene mysterie actualiseert.

De epiklese ("aanroeping over") is het gebed waarin de priester de Vader smeekt de heiligmakende Geest te zenden, opdat de offergaven het lichaam en bloed van Christus worden en de gelovigen, door ze te ontvangen, zelf een levende offerande aan God worden.

Samen met de anamnese bevindt de epiklese zich in het hart van elke sacramentele viering, meer in het bijzonder in die van de Eucharistie:

Gij vraagt hoe het brood lichaam van Christus wordt en hoe de wijn ( ... ) bloed van Christus? Ik zeg u: de heilige Geest komt erbij en volbrengt wat elk woord en elke gedachte overstijgt. (... ) Het moge u volstaan te horen dat het geschiedt door de heilige Geest, zoals het ook uit de heilige Moeder Gods en door de heilige Geest is dat de Heer, door zichzelf en in zichzelf, het vlees aannam. H. Johannes Damascenus, Over het rechte of orthodoxe geloof, De fide orthodoxa. 4,13, vert. uit Gr.

De omvormende kracht van de heilige Geest in de liturgie verhaast de komst van het Koninkrijk en de voltooiing van het heilsmysterie. Hij doet ons in hoop en verwachting op reële wijze vooruitlopen op de volledige gemeenschap met de heilige Drie-eenheid. Gezonden door de Vader die de epiklese van de Kerk verhoort, geeft de Geest het leven aan wie Hem ontvangen en voor hen is Hij nu reeds het onderpand van hun erfdeel. Vgl. Ef. 1, 14 Vgl. 2 Kor. 1, 22